Gedicht Frans Budé: "Soldaat te Margraten"
Tijdens de opening lazen Michelle Bracke en Frans Budé ieder een gedicht voor dat geschreven werd bij gelegenheid van de presentatie van De Gezichten van Margraten. De compositie The Road – waar de gedichten onderdeel van uitmaakten – werd in opdracht van Stichting In situ geschreven door Nicoline Soeter. Solisten waren Rianne Wilbers (sopraan) en Jean-Pierre van Hees (doedelzak).
Soldaat te Margraten
Men vond je in een sleuf, omgewoeld, duizelig gleed je dat laatste
oorlogsjaar onder een wankele hemel door. Voordat je in jezelf
verdween, dacht je aan thuis – een duikpartij in het plaatselijke
zwembad, de zon schoof stralend tussen lachende meiden door.
Uit kleedhokjes kabbelde muziek, ging grimmig over in het ratelen
van mitrailleurs. Je vroeg je af waarom je onherkenbaar werd
onder het vuur dat aanzwol, terwijl je ogen zich naar binnen richtten,
jij je ouders en je meisje ontwaarde, ze bleven naar je zwaaien.
Zo lag je daar, alleen en afgekeerd van de wereld, je dromen in puin.
Men gaf jou een graf om in te wonen. In gedachten zien we je vóór ons
en lopen in je schaduw mee. Hoe is het om altijd onderweg te zijn,
in een wereld van ergens en niets ons op bezoek te krijgen?
Jij opende voor ons de poorten naar de vrijheid. Tussen het stergeruis
boven de akkers twinkelen om beurten droefenis en dankbaarheid.
Frans Budé
